Fawlty Towers made in Italy

Jestem we Florencji i wylądowałem w Fawlty Towers. Czekam, aż drogi Manuel przyjdzie do mnie i powie: Que? Do niedawna był kryzys zasilania, bo żadne z gniazdek nie supportowało wtyczki do laptopa ani ładowarki do komórki, więc wygladało na to, że zacznę funkcjonować na zasadzie: dziś wiadomość, jutro odpowiedź. Ale spoko, jest specjalna wtyczka do wtyczki, tzw. przejściówka, która załatwia mój pr

oblem i nawet przy tym nie iskrzy.
Prysznic jest boski. Podłoga kabiny ma powierzchnię znaczka pocztowego. I to nie takiego z twarzą papieża, tylko co najwyżej z koliberkiem. Ze złożonymi skrzydłami. Woda spływa po człowieku idealnie, bo prawa Bernoulliego są bezlitosne i w tej ciasnocie jakby nie ma innego wyjścia. Fantastyczna sprawa z namydlaniem się jest. Człowiek nabiera trochę żelu na dłoń, schyla się i... gdzie kurwa z dwiema rękami?! Jedną tylko! Dwoma nie da rady, bo za ciasno. Schować drugi łokieć. Spoko, potem się podniesie żel i szampon, które się w międzyczasie z hukiem z półeczki wyjebały. Półeczka ma powierzchnię przeciętego ziarenka kukurydzy. Potem. No i gdzie z tym łbem?! Co tam chce oglądać? Tam nie ma nic do oglądania, a schylić się i tak nie da, bo nie ma miejsca. Na czuja wszystko. Jak w "Operacji Samum": "Widzisz, jakie ja mam tu warunki? Jak się schylę do szuflady to dupą otwieram okno..."
Zawsze w podróż zabieram nóż składany do walizki. Jak mnie zwykle kto pyta, po co, to mówię, że do krojenia jabłek. A tak naprawdę do odkorkowywania umywalek. Zwykle korek jest plastykowy, z metalową nasadką, idealnie dopasowaną do przekroju odpływu. Żeby go wyjąć, pokonując ciśnienie wody, trzeba zwykle nacisnąć taki dżingiel umiejscowiony za baterią. I wszystko działa naprawdę fajnie, dopóki działa. Bo jak się ten drucik tam urwie, to sobie można wciskać do usrania. Jak ktoś sobie przepierze koszulkę, a potem chce się pozbyć brudu, to boki zrywać. No więc ja wtedy podważam ostrzem noża. Nigdy w życiu już nim żadnych jabłek nie pokroję...